මනෝ...

මොනව කරන්නද කියල හිතා ගන්න බෑ. දැං ඉතිං වෙන කරන්න දෙයක් නැති එකේ ඉක්මනට ගෙදර යන්න ඕනේ.  ගෙදර ගිහින් ඇඳට වැටිලා නින්දක් ගහලා මේ වෙච්ච ඔක්කොම අමතක කරලා දාන්නයි මට ඕනේ. ඔව් හැමදෙයක් ම. හැමදෙයක් ම අමතක කරලා දාන්න ඕනේ. ඒත් එහෙම ලෙසියෙන් අමතක කරන්න පුළුවන් වෙයිද? ඇයි බැරි? අනිවාර්යෙන් පුළුවං. එයාට එහෙම පුළුවන්නං ඇයි මට බැරි?  දැන් අය ස්ටෑන්ඩ් එකට ගිහින් සීට් හොයන්න දෙයක් නෑ. වටෙන් ගිහින් එන එකක එල්ලිලා යනවා. දැං ඉතිං ඉදගෙන ගියත් එකයි හිටගෙන ගියත් එකයි.

වැව රවුමෙන් පාරට ගොඩවෙලා මං ස්ටෑන්ඩ් එක වටෙන් ගිහින් නුවර බස් එකක් එනකං බලාගෙන හිටියා. යන්තං ඇති ඔය නුවරක් එන්නේ. දැං ඉතිං විනාඩි විස්සෙන් ගෙදරනෙ. මං අත දැම්මත් බස් කාරයා ස්ලොව් කරේ නෑ. පුරුදු වැඩේ හින්දා යාන්තං දුවගෙන ගිහින් එල්ලුණා. බස් එක ෆුල් පිරිලා. කට්ටිය වැඩ ඇරිලා යන වෙලාවනෙ. කමක් නෑ ටික දුරනෙ.

මේ බූරුවා ගුලි කාලද? අත දානව දැකලත් ස්ලෝ කරේ නෑනෙ. තව පොඩ්ඩෙන් වැටිල මැරෙනවා. බෑ... දැන්ම මැරිල බෑ... තව කොච්චර දේවල් තියෙනවද කරන්න. මං පෙන්නන්නං. මං ඔයාට පෙන්නන්නං. ඔයා නෑ කියලා මට මොකුත් වෙන්නෙ නෑ. එක අතකට මෙහෙම උන එකත් හොදයි... නෑ. හොද වෙන්නෙ කොහොමද? මට පිස්සුද? එයා නැතුව මං කොහොමද ජීවත් වෙන්නෙ...? ඇයි ඒකි නෑ කියල මං මැරෙනවද? මොකෝ ඒකි විතරද කෙල්ලෙකුට ඉන්නෙ මේ ලෝකෙ...? ඒත් මං එයාට ආදරෙයිනෙ. එයා නැතුව කොහොමද...? මොන රෙද්දක් උනත් අයෙ ඒකි මට හම්බෙන්නෙ නෑනෙ. අමතක කරලා දානව... ඇයි මට බැරි. මට ඕක සුළු දෙයක්. වෙන කෙනෙක් හොයාගත්තම ඕකිව නිකංම අමතක වෙලා යයි... ඒත් එයා... එයා... ඒත් මේත් නෙවෙයි. මාව එපානං මට සිය පාරක් එපා. රෙද්ද. මේ නාකියා ෆුට් බෝඩ් එක බදු අරන්ද? ඇයි යකෝ කොච්චර තල්ලු කරත් ඇතුළට යාගන්න බෑනේ. මගුල.

තුන් වෙනි පාරට ෆු‍ට් බෝඩ් එකෙන් වැටිච්ච දා තමයි හිතාගත්තෙ අයෙ ෆුට් බෝඩ් එකේ යන්නෙ නෑ කියලා. මං දෙතුන් දෙනෙක් තල්ලු කරගෙන ඇතුළට පැන ගත්තා. සික් අපරාදෙ. ස්ටෑන්ඩ් ගිහිං මැටිබොක්ක බස් එකක නැග්ගනං ආතල් එකේ සීට් එකකට වෙලා එළිය බලාගෙන මනෝපාරක් ගහගෙන යන්න තිබ්බා. කොහෙද මං හදිස්සි උනානෙ. නෑ... එක අතකට මෙහෙම හොදයි. මං මොනව ගැන මනෝ ගහන්නද? අවුරුදු ගාණක් කරපු කියපුවා අමතක කරනවා මිසක් දැන් අයෙ මතක් කරන්න දෙයක් නෑ.

ළගම සීට් එකේ ඉඳපු පොඩි එකානං ඒ ආතල් එක ලෙසටම ගන්නවා. පේන විදිහට ඒ ලෙවල් රිවිෂන් යන එකෙක් වගේ. මොකක්...? මෙන්න මේකා ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන හූල්ලනවා. මං වටපිට බැලුවා. කාටවත් මාවවත් ඌවවත් ගාණක් නෑ. හැමෝම තම තමංගෙ ලෝකවල. මං ආයෙත් ශේප් එකේ ඌ දිහා බැලුවා. මං හිතුවා හරි. මූටත් උණු පිටම බඩු හම්බවෙලා වගේ. අරමුණක් නැතුව ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන හූල්ලනවා. හෙමීට තොල්පට හපනවා. ලාවට හිනා වෙනවා. අයෙම මූණ අඳුරු වෙනවා. මූටත් මට වගේම අදද කොහෙද බබා හම්බවෙලා තියෙන්නෙ. ඒ උනාට ඌ වැඩේ වරද්දගෙන. දැං ඉතිං උඹ බහිනකංම උඹට ඒකිවයි පරණ කියපු කරපුවයි මතක් වෙනවා තමයි මලේ. කරන්න දෙයක් නෑ.

ඔව්වා මොනාද මල්ලි. උඹල මේ තව මොනා දැනගෙනද? මං මේ අවුරුදු ගාණක් ආදරේ කරපු එකී නැතිවෙලත් කිසි ගාණක් නැතුව යන්නෙ. උඹ ඔය හූල්ලන විදිහටනං උඹට කවදාවත් ගොඩ ඒමක් නෑ. උඹව ගානට ගොනාට අන්දවලා තියෙනවා ඒකි කවුරු උනත්. දැන්වත් තේරුම් ගනින් කෙල්ලො මොන වගේද කියලා.

මං එයාට ආදරේ කරන්න පටන් අරන් කොච්චර කල්ද? එයා කොච්චර කල් ගණං ඉස්සුවද? ඒත් මගෙ උනාට පස්සෙ... අපි කොච්චරනං තැන්වල ඇවිද්දද? වැව රවුම, පාක් එක... අපි කොච්චරනං නිදහසේ ආදරේ කළාද? දැන් ඉතිං ඒ ඔක්කොම ඉවරයිනේ.  අපි නෙවේ. මං විතරයි ආදරේ කළේ. එයා... එයා මුල ඉදලම කරන්න ඇත්තෙ මාව රවට්ටන එක. ඒත් නෑනේ... ඒ ආදරේ මට දැණුනනේ... දැන් ඔය දැනිල තියෙන්නෙ සනීපෙට. දැන්වත් තේරුම් ගනින්. ඒකි මාව රැවැට්ටුවා...

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

පන්ති ඉවර වෙච්ච ගමන් මං ස්ටෑන්ඩ් එකට ගිහින් ඉක්මනට බස් එකක සීට් එකක් අල්ලගත්තා. නැත්තං උදේ ඉඳන් පන්තියෙ ඉදලා අයෙ යනකොටත් හිටගෙන යන්න උනොත් එපාවෙනවා. සීට් ගාණ පිරුණ විතරයි කොන්දා ටිකට් කඩන්න ගත්තා. මං බෑග් එක ඇරල බැලුව. හ්ම්... ගාණට සල්ලි තියෙනව. ඔව් ඉතිං වෙන කොහොම වෙන්නද. බස් එකේ යන්න ගාණට විතරනෙ සල්ලි ඉතුරු වෙන්නෙ කාඩ් එක ගත්තාම.

ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් එළියට දානකොට බස් එක පිරෙන්නම සෙනඟ. වෙලාවට මං කලින්ම ඉඳගත්තෙ. පට්ට බඩගින්නක් තියෙන්නෙ. ඔව් ඉතිං උදේ ඉඳන්ම මුකුත් කෑවෙ නෑනෙ. යනකොට අම්මා මොනා හරි උයල තියන්නැතෑ. අප්පච්චි අද හෙට ආවොත් හොඳයි. උදේ පන්ති කාඩ් එක ගන්න කියලා අම්මා දුන්නෙ අම්මට බෙහෙත් ගන්න තිබ්බ සල්ලිද කොහෙද.

අප්පච්චිට රස්සාව තියෙන්දැද්දි  කොච්චර ෂෝක් එකට අපි හිටිය ද? කොහෙද රස්සාව නැති උනාට පස්සෙ ඉතිං ඔක්කොම කෙලඋණානෙ. කරුමෙ තමයි. මොනා කරල හරි අම්මගෙ බෙහෙත් ටික ඉකමනට ගන්න වෙයි. ගියපාර ගිහාපුවාමත් කියල තිබ්බනෙ එකදිගට බෙහෙත් බොන්නෙ නැතුව සනීප වෙන්න අමාරුයි කියලා.

කවුරු හරි මං දිහා බලන් ඉන්නවා වගේ දැනිච්ච හින්දා මං හැරිලා බැලුවා.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

මළා... මං හිටගෙනම මනෝපාරක් ගහලා තියෙන්නෙ අරූ දිහා බලාගෙනම නේද? පොර පුදුමෙන් වගේ මං දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. ඌ මං දිහා බලනවවත් මං දැක්කෙ නෑනෙ. වස චාටර් එක...

මං ශේප් එකේ අහක බලාගත්තා.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

මොකාද මේ මං දිහා කන්න වගේ බලාගෙන ඉන්නෙ...? කොයි මං බැලුවා කියලවත් ගාණක් නෑනේ. වෙන කොහෙවත් නෙවෙයි මං දිහාමනෙ කෙලින් බලාගෙන ඉන්නෙ... පිස්සෙක් ද...? නැත්තං මේකට වපරෙද...?

මං බලන් ඉන්නව කියල දැනිච්ච පාරද කොහෙද පොර එකපාරම ගැස්සුණා. පටස් ගාල අහක බලාගත්තා.

ආ... ඔය අපූරුවට අහක බලාගත්තෙ. මේකා මං දිහා ම තමයි බලන් ඉඳල තියෙන්නෙ. කොල්ලොකාරයෙක්ද කොහෙ ද... නොද්දකිං...

       ෴